Μορνα ή Σκοτεινός τόπος

Η Μορνα είναι ένα μικρό χωριό της Πιερίας. Το όνομα του προέρχεται από το τουρκικό Μόρνο που σημαίνει σκοτεινό. Άλλη μια εκδοχή της ονομασίας του χωριού είναι ότι υπήρχαν πολλές μουριές στο χωριό και στην γύρω περιοχή.

Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 700μετρων και σε μια χαράδρα στα Πιέρια Όρη.

Το χωριό λόγω της πικνης βλάστησης αργούσε να ξημερώσει και νύχτωνε πολύ νωρίς. Έτσι κρατούσε μακριά τον ήλιο.

Λόγω της ονομασίας του χωριού πολλές και διάφορες τρομακτικές ιστορίες λέγανε ότι γίνονται στο χωριό.

Το χωριό Μορνα ένωσε την δυτική Μακεδονία με την Πιερία και τις ακτές της Σκάλας της Κατερίνης, τίς Αλυκές και το λιμάνι του Κίτρους. Υπάρχει και σύνδεση με την Θεσσαλονίκη.

Στο χωριό υπάρχουν 2 εκκλησίες ο άγιος Νικόλαος και η Αγία Παρασκευή που είναι και το κοιμητήριο του χωριού.

Η Αγία Παρασκευή είναι σε Ρυθμό Βασιλικό με τουρλο. 

Το δάσος σκοτεινών και η Φτέρη ( γειτονικό δάσος) περιήλθε στο Δημόσιο και μαζί τα δάση του Λιβαδίου και του Πλατανορεμματος. Όλο αυτό το δασικό σύμπλεγμα είναι 84.000 στρέμματα.

Με την ίδρυση με έδρα την Μόρνα, ιδρύθηκε και η Υπηρεσία Κρατικής Εκμετάλλευσης Δάσους Σκοτεινών - Φτέρης. 

Η Μόρνα έχει ένα μονοκαμαρο ή μονότοξο γεφύρι το οποίο είναι πέτρινο που περνάει το ρεύμα προς το Μαυρονέρι. Σύμφωνα με το θρύλο οι μάστορες που έφτιαχναν το γεφύρι έθαψαν πρώτα έναν άνθρωπο και έπειτα έφτιαξαν το γεφύρι. Έτσι και ένας βράχος πήρε την μορφή του ανθρώπου και στοιχειώνει το μέρος. Το φαράγγι που είναι εκεί έχει πλούσια βλάστηση και άφθονα νερά.

Οι πρώτες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν ήταν από την Πέτρα. Έμειναν στον Άγιο Νικόλαο, στα κελιά. Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Μετόχι της Ιεράς Μονής Πέτρας Ολύμπου.

Η πρώτη αναφορά για τον τόπο αυτό ήταν το 1850 που σε γραπτή αναφορά στους κώδικες της Μονής Ζάβορδας των Γρεβενών, αναφέρουν για φορέα που έγινε στην Μονή.

Το 1912 η Μόρνα ενσωματώθηκε στην Κοινότητα Μηλιάς.

Το όνομα Μόρνα έμεινε έως τις 31 Αυγούστου 1926. Έπειτα μετονομάστηκε σε Σκοτεινό.

Το 1937 κατασκευαστικε ο πρώτος αμαξωτος δρόμος, περισσότερο για τις ανάγκες του εργοστασίου και έπειτα για τις ανάγκες των κατοίκων όπου ζούσαν εκεί.

Στον εμφύλιο πόλεμο οι Ναζιστές ήρθαν και καταπάτησαν και το χωριό. Στις 19 Δεκεμβρίου 1943 οι Ναζι και τους Ταγματασφαλίτες, εκτέλεσαν 10 κατοίκους μαζί με τον παπά Χρήστο Τσολάκη. Το χωριό πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε.

Το 1947 οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην Περίσταση σε επιταγμένα σπίτια λόγω του εμφυλίου πολέμου όπου υπήρχε, έως τις 1 Απριλίου 1950, όπου οι κάτοικοι πήγαν ξανά στο χωριό τους και στις περιουσίες τους.

Όσο αφορά το εργοστάσιο έως το 1949, η παραγωγή του ήταν η επεξεργασία ξύλου. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο λειτούργησε κανονικά. Το 1951 η νομαρχία Πιερίας αναφέρει ότι η Οξιά της Μόρνας είναι παγκοσμίως άριστη ποιότητα. Το 1967 μεταφέρθηκε στο Λιτόχωρο.

Στις 26 Μαίου 1972 ιδρύθηκε ανεξάρτητη κοινωτητα Φωτεινών. Ο νόμος καταργήθηκε, με το νόμο του Καποδίστρια 1999. Από τότε τα Σκοτεινά είναι οικισμός του Δημοτικού διαμερίσματος Φωτεινών στο δήμο Πέτρας.

Το χωριό ερημώθηκε το 1965. Όλοι οι κάτοικοι έφυγαν και ίδρυσαν το χωριό Φωτεινά. Όμως σε απογραφή που έγινε το 1971 υπήρχε ένας κάτοικος. Έκτοτε δεν υπήρχε μόνιμος κάτοικος.

Το χωριό Μόρνα το τελευταίο διάστημα θέλουν το χωριό στοιχειωμένο. 

Τι πραγματικά ισχύει;

Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι άνθρωποι που έχουν κληρονομήσει κάποια περιουσία στην Μόρνα πηγενουν για μερικές ημέρες στο χωριό τους.